Ο ψυχίατρος που λατρεύω και μισώ...

Αγαπημένε μου ψυχίατρε!

 Σου γράφω αυτό το γραμμα για να σου πω όσα ποτέ δεν τόλμησα,και ποτέ δεν θα τολμήσω να σου φτύσω κατάμουτρα! 

 Σ'αγαπώ ,γιατί στα μάτια μου είσαι ο μοναδικός άντρας που υπάρχει πιθανότητα να ξέρει περισσότερα απ'όσα ξέρω εγώ.

 Σε θαυμάζω γιατί είσαι τέλειος σ'αυτό που κάνεις και η τελειότητα ήταν πάντα το ύψιστο αφροδισιακό πνεύματος για μένα. 

 Σε έχω ονειρευτεί σαν δάσκαλο και μέντορα, τρελά και πλατωνικά ερωτευμένο μαζί μου. Διείσδυση ποτέ δεν πέτυχα. Ονείρωξη ποτέ δεν έγινες. Μόνο ένας έρωτας σαν της Ηλέκτρας με ταλάνισε στον ύπνο μου,ξέρεις εσύ... 

 Σ'ευγνωμωνώ γιατί με γύρισες πίσω από τα μαύρα μονοπάτια του μυαλού μου. Σαν τον Ορφέα γλύστρισες στον Αδη της ψυχής μου και πίσω μ'έφερες στην μέρα, χωρίς ούτε μια στιγμή να ξεχαστείς και να κοιτάξεις εκείνα που δεν έπρεπε.

 Σε εμπιστεύομαι και σε εκτιμώ όσο κανέναν άντρα, αλλά... 

 Σε μισώ όταν με κυττάζεις και μου λες πως τούτα που σου λέω δεν είναι λογικά! Σκέψου λίγο!Στο ιατρείο σου είμαι!

Σήμερα όμως ,πιο  πολύ  σε απεχθάνομαι , γιατί δεν έχεις κατανόηση για το πάθος.

Γιατί όταν σου λέω ότι η ζωή μου πριν το πάθος ήταν άχρωμη, συμφωνείς, και παρ'όλα αυτά επιμένεις να επιστρέψω σ' αυτήν για να είμαι ασφαλής.

Και περισσότερο απ'όλα μου την δίνει, γιατί ενώ νοιάζεσαι για την ασφάλεια μου και με προτρέπεις να επιστρέψω πάλι στο ασπρόμαυρο τοπίο,τολμάς και έχεις στο στήθος σου τατού έναν δράκο που χτύπησες σ'ένα καταγώγιο στην Ταϋλάνδη ,και ένα από τα αγαπημένα σου βιβλία είναι το "Άρωμα του Ονείρου".

 Αυτά τα δύο με πληγώνουν περισσότερο απ'όλα...